Szanowni Państwo,
w imieniu Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców przekazujemy informację, iż w związku z otrzymanym pismem Marka Niedużaka – Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Rozwoju, Pracy i Technologii z 7 kwietnia 2021 r., będącym efektem wielokrotnej korespondencji Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców z różnymi organami i zawierającym stanowisko tegoż ministerstwa w sprawie art. 23 ustawy z dnia 28 października 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z przeciwdziałaniem sytuacjom kryzysowym związanym z wystąpieniem COVID-19 proszę o zapoznanie się z tezami tam przedstawionymi. Pismo z 7 kwietnia 2021 r. dotyczy głośnej medialnie sprawy przepisów umożliwiających odmowę przyznania świadczeń pomocowych przedsiębiorcom, którzy potencjalnie mogli naruszyć obowiązujące obostrzenia sanitarne oraz nakazujących im pod groźbą odpowiedzialności karnej składanie oświadczeń o braku ich naruszenia.
W szczególności wskazuję na trzy fragmenty powyższego pisma. Pierwszy, który zawiera wytyczne co do sposobu oceny, czy w sprawie przedsiębiorca dopuścił się naruszenia ograniczeń, nakazów i zakazów w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej ustanowionych w związku z wystąpieniem stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, a wskazujący, że „«stwierdzenie naruszenia» powinno następować po przeprowadzeniu wszystkich potrzebnych czynności wynikających i dokonaniu wszechstronnej oceny dowodów (zob. zwłaszcza art. 6, art. 7, art. 7a, art. 77 i art. 81a KPA oraz art. 5 par. 2, art. 6 i art. 7 Kodeksu postępowania karnego w zw. z art. 8 KPSW, art. 95-9 KPSW)”. Drugi dotyczy momentu, kiedy można byłoby mówić o „stwierdzeniu naruszenia” w rozumieniu art. 23 ustawy antykryzysowej: „W związku z powyższym, w opinii resortu rozwoju, pracy i technologii, argumenty natury systemowej przemawiają za przyjęciem, że «stwierdzenie naruszenia» w rozumieniu art. 23 ust. 1 i 2 ustawy antykryzysowej następuje po rozstrzygnięciu definitywnym (prawomocnym i ostatecznym)”. Trzeci wreszcie wskazuje na konieczność stosowania zasady in dubio pro libertate: „Przy wykładni tego rodzaju przepisów należy się zaś kierować zasadą in dubio pro libertate, zgodnie z którą, w razie nie dających się usunąć wątpliwości należy przyjąć wykładnię korzystną dla przedsiębiorcy/obywatela (por. art. 11 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców oraz art. 7a KPA)”.
Przypominam także, że zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców właściwi ministrowie oraz organy, które na podstawie odrębnych przepisów są upoważnione do opracowywania i przedkładania Radzie Ministrów projektów aktów prawnych, dążą do zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa z zakresu działalności gospodarczej, w szczególności wydając, w zakresie swojej właściwości, z urzędu lub na wniosek Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców wyjaśnienia przepisów regulujących podejmowanie, wykonywanie lub zakończenie działalności gospodarczej, dotyczące praktycznego ich stosowania (objaśnienia prawne), przy uwzględnieniu w szczególności orzecznictwa sądów, Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Treść pisma znajduje się poniżej: